– Ik zeg iets vanuit mijn perspectief, vanuit mijn referentiekader en vanuit wie ik ben als persoon –
Dat ik mezelf ondermijn. Die feedback krijg ik denk het vaakst. Dat ik mijn punt niet vooraf hoef te nuanceren, dat ik niet hoef te zeggen dat ik de waarheid niet in pacht heb en dat anderen er ook anders over kunnen denken.
Want dat is namelijk heel logisch. Maar soms, op dagen dat ik me niet zo zeker voel, zie ik dat meningsverschil nog wel eens als afwijzing van mij als persoon. En die afwijzing probeer ik te vermijden. Door mezelf te nuanceren. En daarmee wijs ik mezelf eigenlijk juist af.
Want ik zeg niet zomaar wat. Ik zeg iets vanuit mijn perspectief, vanuit mijn referentiekader en vanuit wie ik ben als persoon. Vanuit mijn waarden, vanuit mijn expertise en vanuit mijn ervaringen. Dat mag ik gewoon, net als jij.
Daar zal nooit iedereen hetzelfde over denken of het mee eens zijn. Alleen al, los van de waarheid, omdat de ander vanuit een ander perspectief kijkt. Vanuit andere waarden of vanuit andere ervaringen. Of vanuit andere verwachtingen.
Dus aan mezelf: er is altijd een nuance. Er zijn altijd andere perspectieven. Maar je zegt niet zomaar wat. Je mag gewoon datgene zeggen waarin je gelooft, datgene dat je ervaren hebt of waarvan jij denkt dat het de wereld verrijkt.
Dat hoef je niet vooraf te nuanceren. Dat doen anderen namelijk zelf wel voor je.
Mocht je benieuwd zijn naar de thema’s die we aanbieden vanuit Psychologie in het Onderwijs? Bekijk dan deze pagina met ons aanbod.